ΣΤΟ ΔΟΥΛΙΣΤΑΝ….
Κάποτε, υπήρχε μια χώρα που την έλεγαν Δουλιστάν.
Οι μόνιμοι κάτοικοι της, οι Δουλιστανοί, ήταν από τους πιο δυστυχισμένους ανθρώπους στον πλανήτη.
Και η πηγή της δυστυχίας τους δεν ήταν άλλη από τους ίδιους τους Άρχοντες που την κυβερνούσαν….
Αυτοί προκαλούσαν ένα σωρό συμφορές και δεινά στο λαό τους, γελώντας μαζί τους και νιώθοντας μεγάλη ικανοποίηση.
Σίγουρα θα με ρωτήσετε…γιατί οι Δουλιστανοί ανεχόταν αυτούς τους κυβερνήτες και δεν τους άλλαζαν;;;
Γιατί οι Άρχοντες, είχαν φροντίσει να αρρωστήσουν πρώτα το μυαλό των ανθρώπων και μετά το σώμα τους.
Τους καθήλωσαν μπροστά στην τηλεόραση κι έτσι άκουγαν κάθε μέρα το ίδιο μήνυμα: « Δεν έχετε άλλες επιλογές…Οι κυβερνήτες θα είναι πάντα οι ίδιοι …πάντα αυτούς θα ψηφίζετε…Αυτοί πρέπει να είναι πλούσιοι κι εσείς φτωχοί…Εσείς δεν είστε παρά μόνον ψηφοφόροι τους και δούλοι για να δουλεύετε για εκείνους…Αλλά αυτό σας αρέσει, γι αυτό γεννηθήκατε…Γι αυτό γεννήσατε και τα παιδιά σας, για να υπηρετούν τους ίδιους πάντα Άρχοντες».
Κάθε μέρα οι Δουλιστανοί άκουγαν το ίδιο μήνυμα ώσπου στο τέλος το πίστεψαν.
Αποδέχτηκαν τη μοίρα τους και μεγάλωναν τα παιδιά τους κάνοντας κι αυτά ανεκτικά στην αδικία και στην εκμετάλλευση.
Ήρθε όμως καιρός που η κακία των Αρχόντων ήταν τόσο μεγάλη που εξαθλίωσαν τελείως τους Δουλιστανούς.
Δεν τους έδιναν δουλειά, έκλειναν τις επιχειρήσεις τους,δηλητηρίασαν το νερό και τα τρόφιμα τους, μόλυναν τον αέρα τους,διέλυσαν τα νοσοκομεία τους, πουλούσαν ναρκωτικά στα παιδιά τους,δίδασκαν ψεύτικες γνώσεις στα φριχτά σχολεία με τους φριχτούς δασκάλους ώσπου άρχισαν να ξεπουλάνε και την ίδια τη γη τους, τα σπίτια τους και να φέρνουν από άλλες χώρες ξένους για να τους υπηρετούν κι αυτούς οι Δουλιστανοί…
Οί άνθρωποι άρχισαν να υποφέρουν από βαριές ασθένειες, να αυτοκτονούν ή να κυλιούνται στα πεζοδρόμια και να ζητιανεύουν έξω από τις εκκλησιές, πεινασμένοι και σκελετωμένοι…
Οι Άρχοντες τους είχαν πείσει πως μόνον ιδιώτες γιατροί και κλινικές θα τους παρείχαν θεραπεία σωστή κι έτσι οι Δουλιστανοί, έκαναν ουρές έξω από κλινικές για να λάβουν πρώτες βοήθειες, πληρώνοντας όμως πανάκριβα τους ιδιώτες γιατρούς. Κι επειδή δεν είχαν να πληρώσουν, περίμεναν απ’έξω μήπως γίνει κάποιο θαύμα….
Και το θαύμα έγινε…..
Μια μέρα λοιπόν, έφτασε στο Δουλιστάν ένα παράξενο όχημα…
Είχε πολλές κεραίες και ραντάρ κι από μέσα κατέβηκαν άνθρωποι με λευκά ρούχα, πεντακάθαρα και πολλά εργαλεία στα χέρια τους.
«Ήρθαμε να σας βοηθήσουμε,να απαλλαγείτε μια για πάντα από τις συμφορές σας, αφού πρώτα σας γιατρέψουμε.
Διαθέτουμε όλα τα εργαλεία και τα μηχανήματα, έχουμε όλη τη γνώση για το τί θα κάνουμε και δεν θέλουμε από εσάς απολύτως τίποτα για αντάλλαγμα. Όλες τις θεραπείες θα σας τις δώσουμε αφιλοκερδώς. Ελάτε»
Άρχισαν να στήνουν και μεγάλες σκηνές, όπου μέσα τοποθέτησαν τα πολύτιμα εργαλεία τους και περίμεναν με χαμόγελο τους ταλαίπωρους ανθρώπους να πάνε κοντά τους…
Όμως…αντί να τρέξουν οι Δουλιστανοί και να λάβουν τις δωρεάν θεραπείες και τα νόστιμα φαγητά που σέρβιραν κάθε μέρα οι γιατροί αυτοί,γύρισαν τις πλάτες τους κι έκαναν πως δεν έβλεπαν τίποτα.
Οι γιατροί, μένοντας έκπληκτοι από τη συμπεριφορά αυτή , άρχισαν να γυρίζουν στους δρόμους και να καλούν τους Δουλιστανούς, να έρθουν και να γιατρευτούν δωρεάν στις σκηνές τους.
Όμως και πάλι οι Δουλιστανοί, όχι μόνον δεν πήγαν κοντά τους, αλλά έφυγαν και πιο πέρα για να μην τους ακούν. Μερικοί, πέταξαν πέτρες και σκουπίδια στις σκηνές ζητώντας από τους γιατρούς να φύγουν μακριά.
Όταν ρωτήθηκαν γιατί δεν έρχονται να λάβουν δωρεάν όλα όσα έχουν ανάγκη, εκείνοι απάντησαν:« Φύγετε…μια χαρά είμαστε…Έτσι τα βρήκαμε και δεν θα τα αλλάξουμε…Τί ζητάτε από εμάς τώρα; Όλα τα χρόνια μας ,προσκυνάμε τους ίδιους Άρχοντες ,που κάποια στιγμή θα μας δείξουν πόσο μας αγαπάνε και νοιάζονται για εμάς…
Εσάς δεν σας πιστεύουμε πως έχετε καλά εργαλεία μέσα στις σκηνές σας»
– «Ελάτε να σας τα δείξουμε …ελάτε…δεν θα σας κοστίσει τίποτα….»
– « Φύγετε …αφήστε μας σ’ αυτό που ήδη ξέρουμε να κάνουμε καλά…Να είμαστε δούλοι και να υπηρετούμε τα αφεντικά μας…»
-« Μα ….όλα όσα έχουν τα αφεντικά σας , είναι δικά σας, σας ανήκουν ….ελάτε να σας δείξουμε πως θα τα πάρετε πίσω και θα ζείτε αξιοπρεπώς , χωρίς να τους αφήνετε να σας κοροϊδεύουν άλλο…»
– ΦΥΓΕΤΕ…..ΕΜΕΙΣ ΣΤΟ ΔΟΥΛΙΣΤΑΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΔΟΥΛΟΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ…»
Οι μόνιμοι κάτοικοι της, οι Δουλιστανοί, ήταν από τους πιο δυστυχισμένους ανθρώπους στον πλανήτη.
Και η πηγή της δυστυχίας τους δεν ήταν άλλη από τους ίδιους τους Άρχοντες που την κυβερνούσαν….
Αυτοί προκαλούσαν ένα σωρό συμφορές και δεινά στο λαό τους, γελώντας μαζί τους και νιώθοντας μεγάλη ικανοποίηση.
Σίγουρα θα με ρωτήσετε…γιατί οι Δουλιστανοί ανεχόταν αυτούς τους κυβερνήτες και δεν τους άλλαζαν;;;
Γιατί οι Άρχοντες, είχαν φροντίσει να αρρωστήσουν πρώτα το μυαλό των ανθρώπων και μετά το σώμα τους.
Τους καθήλωσαν μπροστά στην τηλεόραση κι έτσι άκουγαν κάθε μέρα το ίδιο μήνυμα: « Δεν έχετε άλλες επιλογές…Οι κυβερνήτες θα είναι πάντα οι ίδιοι …πάντα αυτούς θα ψηφίζετε…Αυτοί πρέπει να είναι πλούσιοι κι εσείς φτωχοί…Εσείς δεν είστε παρά μόνον ψηφοφόροι τους και δούλοι για να δουλεύετε για εκείνους…Αλλά αυτό σας αρέσει, γι αυτό γεννηθήκατε…Γι αυτό γεννήσατε και τα παιδιά σας, για να υπηρετούν τους ίδιους πάντα Άρχοντες».
Κάθε μέρα οι Δουλιστανοί άκουγαν το ίδιο μήνυμα ώσπου στο τέλος το πίστεψαν.
Αποδέχτηκαν τη μοίρα τους και μεγάλωναν τα παιδιά τους κάνοντας κι αυτά ανεκτικά στην αδικία και στην εκμετάλλευση.
Ήρθε όμως καιρός που η κακία των Αρχόντων ήταν τόσο μεγάλη που εξαθλίωσαν τελείως τους Δουλιστανούς.
Δεν τους έδιναν δουλειά, έκλειναν τις επιχειρήσεις τους,δηλητηρίασαν το νερό και τα τρόφιμα τους, μόλυναν τον αέρα τους,διέλυσαν τα νοσοκομεία τους, πουλούσαν ναρκωτικά στα παιδιά τους,δίδασκαν ψεύτικες γνώσεις στα φριχτά σχολεία με τους φριχτούς δασκάλους ώσπου άρχισαν να ξεπουλάνε και την ίδια τη γη τους, τα σπίτια τους και να φέρνουν από άλλες χώρες ξένους για να τους υπηρετούν κι αυτούς οι Δουλιστανοί…
Οί άνθρωποι άρχισαν να υποφέρουν από βαριές ασθένειες, να αυτοκτονούν ή να κυλιούνται στα πεζοδρόμια και να ζητιανεύουν έξω από τις εκκλησιές, πεινασμένοι και σκελετωμένοι…
Οι Άρχοντες τους είχαν πείσει πως μόνον ιδιώτες γιατροί και κλινικές θα τους παρείχαν θεραπεία σωστή κι έτσι οι Δουλιστανοί, έκαναν ουρές έξω από κλινικές για να λάβουν πρώτες βοήθειες, πληρώνοντας όμως πανάκριβα τους ιδιώτες γιατρούς. Κι επειδή δεν είχαν να πληρώσουν, περίμεναν απ’έξω μήπως γίνει κάποιο θαύμα….
Και το θαύμα έγινε…..
Μια μέρα λοιπόν, έφτασε στο Δουλιστάν ένα παράξενο όχημα…
Είχε πολλές κεραίες και ραντάρ κι από μέσα κατέβηκαν άνθρωποι με λευκά ρούχα, πεντακάθαρα και πολλά εργαλεία στα χέρια τους.
«Ήρθαμε να σας βοηθήσουμε,να απαλλαγείτε μια για πάντα από τις συμφορές σας, αφού πρώτα σας γιατρέψουμε.
Διαθέτουμε όλα τα εργαλεία και τα μηχανήματα, έχουμε όλη τη γνώση για το τί θα κάνουμε και δεν θέλουμε από εσάς απολύτως τίποτα για αντάλλαγμα. Όλες τις θεραπείες θα σας τις δώσουμε αφιλοκερδώς. Ελάτε»
Άρχισαν να στήνουν και μεγάλες σκηνές, όπου μέσα τοποθέτησαν τα πολύτιμα εργαλεία τους και περίμεναν με χαμόγελο τους ταλαίπωρους ανθρώπους να πάνε κοντά τους…
Όμως…αντί να τρέξουν οι Δουλιστανοί και να λάβουν τις δωρεάν θεραπείες και τα νόστιμα φαγητά που σέρβιραν κάθε μέρα οι γιατροί αυτοί,γύρισαν τις πλάτες τους κι έκαναν πως δεν έβλεπαν τίποτα.
Οι γιατροί, μένοντας έκπληκτοι από τη συμπεριφορά αυτή , άρχισαν να γυρίζουν στους δρόμους και να καλούν τους Δουλιστανούς, να έρθουν και να γιατρευτούν δωρεάν στις σκηνές τους.
Όμως και πάλι οι Δουλιστανοί, όχι μόνον δεν πήγαν κοντά τους, αλλά έφυγαν και πιο πέρα για να μην τους ακούν. Μερικοί, πέταξαν πέτρες και σκουπίδια στις σκηνές ζητώντας από τους γιατρούς να φύγουν μακριά.
Όταν ρωτήθηκαν γιατί δεν έρχονται να λάβουν δωρεάν όλα όσα έχουν ανάγκη, εκείνοι απάντησαν:« Φύγετε…μια χαρά είμαστε…Έτσι τα βρήκαμε και δεν θα τα αλλάξουμε…Τί ζητάτε από εμάς τώρα; Όλα τα χρόνια μας ,προσκυνάμε τους ίδιους Άρχοντες ,που κάποια στιγμή θα μας δείξουν πόσο μας αγαπάνε και νοιάζονται για εμάς…
Εσάς δεν σας πιστεύουμε πως έχετε καλά εργαλεία μέσα στις σκηνές σας»
– «Ελάτε να σας τα δείξουμε …ελάτε…δεν θα σας κοστίσει τίποτα….»
– « Φύγετε …αφήστε μας σ’ αυτό που ήδη ξέρουμε να κάνουμε καλά…Να είμαστε δούλοι και να υπηρετούμε τα αφεντικά μας…»
-« Μα ….όλα όσα έχουν τα αφεντικά σας , είναι δικά σας, σας ανήκουν ….ελάτε να σας δείξουμε πως θα τα πάρετε πίσω και θα ζείτε αξιοπρεπώς , χωρίς να τους αφήνετε να σας κοροϊδεύουν άλλο…»
– ΦΥΓΕΤΕ…..ΕΜΕΙΣ ΣΤΟ ΔΟΥΛΙΣΤΑΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΔΟΥΛΟΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ…»
Υ.Γ. ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΟΜΟΙΟΤΗΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΜΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝΕ…. ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ!!!!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ!!!!!
Α.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου